| |
Σπασμένη φωνή η κραυγή μου
σκαρφαλώνει δειλά
να φτάσει και πάλι τη γη μου
να χαϊδέψει όλα αυτά
που κάνω πως δεν καταλαβαίνω
που χάνω από παιδί το τρένο
που αντίθετα πηγαίνω
δεν με νοιάζει αν "πληγωθώ"
τόση βροχή σκεπάζει τους ώμους
πόση σιωπή φυσάει στους μόνους
πόσα γιατί στη νύχτα αφημένα
για να τα χω πάντα καλά με 'μένα
πόσα κορμιά απόψε στη λάσπη
μα καθαρά σαν ήλιος αστράφτει
αυτή η ηχώ του μπλε στην ψυχή τους
θέλω να γίνω για λίγο παιδί τους
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΖΗΤΗΣΩ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΖΩ ΦΩΝΑΖΕΙ Η ΑΝΑΣΑ ΣΤΑ ΣΤΗΘΕΙΑ
ΚΙ ΑΝ ΠΕΙΝΑΩ ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΣΤΟ ΔΕΙΞΩ
ΘΑ ΠΑΩ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΗΚΩ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ
ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΑΣ ΓΗ
ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ...ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ...ΣΗΜΕΡΑ ΕΣΥ ..ΑΥΡΙΟ ΕΓΩ....ΜΑΖΙ ...ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΗΝΩ..ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙΣ...
την αλήθεια μου...
Υ.Γ ΔΕ ΘΕΛΩ LIKE ...ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΩ ΘΕΛΩ!!! ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΕΥΘΥΝΗ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
