Παίρνω λοιπόν το πινέλο της ζωής μου
Τι κι αν όλος ο καμβάς είναι γεμάτος με μαύρο;
Εγώ επιλέγω και βάφω με άσπρο
Γιατί αυτό είναι ο χρώμα της ψυχής μου
Τι κι αν όλοι βλέπουν μαύρο,γκρι, καφέ;
Εγώ βλέπω κίτρινο, πράσινο, μπλε
Βάζω στη ζωή μου πινελιές φωτεινές
Αφήνω το μαύρο στο περασμένο χθες
Και γεμίζω τη ζωγραφιά με χρώματα
Κιόλα τώρα μοιάζουν πιο όμορφα
Επιλέγω να 'μαι ευτυχισμένη μ' ένα ζωηρό κόκκινο
Γεμίζω μ' ένα απαλό το ροζ το όνειρο
Ένα ατίθασο, περιπετειώδες πορτοκαλί
Να αδραξω τη μέρα με προκαλεί
Ένα πληθωρικό χρυσό μου κλείνει το μάτι
Και τη ζωή μου κάνει να λάμπει
Το φούξια το δυναμικό με ζωντανεύει
Το τιρκουαζ σε άλλους κόσμους με ταξιδεύει
Μα το γκρι με περιορίζει
Και το καφέ με θλίψη με γεμίζει
Και προσπαθούν πολλοί να μου πάρουν το πινέλο απ' τα χέρια
Και να βάφουν αυτοί τη ζωή μου για μένα
Αλλά και στον πιο γκρίζο καιρό
Το πινέλο της ζωής μου θα το κρατώ μόνο εγώ
Δεν θα αφήσω τίποτα μαύρο τη ζωγραφιά
Μόνο κόκκινο θα υπάρχει στην καρδιά
Θα προστατέψω το παστέλ το ντροπαλό
Το φως και το κίτρινο στη ζωή μου θα κρατώ
