| |
Και ξυπνησα επιτελους ενα πρωι
Τον ηλιο ειδα καταματα, τι αλλαγη!
Η σκια που ειχα γινει αλλαξε μορφη
Αναμνησεις εγινε και απλα με ακολουθει.
Τα ονειρα που χαθηκαν χαιρετω με λυπη
Χιλιοτρυπη ψυχη μου μην με εγκαταλειπεις.
Κοβεται η αναπνοη μα ακομα αντεχω
Τα δακρυα κρεμαω στο λαιμο και τρεχω
Το τρενο της ζωης πρεπει να πιασω,
Αφηνω πισω μου κομματια, μα δεν θα το χασω.
Στο παραθυρο θα κατσω σαν βγαλμενη απο ποιημα
Ας ξεμπλεξω επιτελους της ζωης μου το νημα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
