| |
Λέξεις κενές το μυαλό πλημμυρίζουν.
Φεύγουν μακριά αυτοί που αγαπώ.
Με ενοχές με φορτώνουν, βαραίνει η καρδιά
τα μάτια θολώνουν κι μοναξιά το σκήπτρο κρατά.
Κι εκείνος που αγάπη είχε τάξει, αντίο δεν είπε.
Έφυγε καθώς ήρθε, μα όχι πια ίδιος.
Η ψυχή μου μαζί του, το μυαλό, το κορμί.
Είναι μακριά μου, μα εγώ πάντα εκεί.
Μάταια προσπαθώ του λέω να φύγει
άλλο πια να μη με βασανίζει.
Στοιχειωμένη η καρδιά μου λύσεις
ζητά μα σε ψευδαισθήσεις πάλι κυλά.
Το κορμί στρέφεται αλλού μα υποκρισία του νου.
Μοιράζω φιλιά, ντύνομαι το ψέμα
μήπως κι αγαλλιάσει η καρδιά
Ξεγελώ τον ίδιο μου τον εαυτό
και βαδίζω εκεί όπου ο κόσμος καίγεται.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
