| |
Σαν αληθινος νικητης
πηρε την λυπη των χαμενων
κι αφησε την χαρα του για παρεα
μα οι διαλυμενες πολεις , τα εξαφανισμενα παιδια
κι ενας Θεος να κυνηγιεται , πως να χαρεις ...
Αληθινα χαμενος
ανοιξε την αγκαλια του να του διηγηθουν την αποκτηνωση
μ' αρρωστησε , δεν αντεξε τοσο πολιτισμο κι ο Θεος του συμφέροντος
δεν ειχε καλες σχεσεις μαζι του , γι' αυτό εφτυνε αντικαταθλιπτικα
τους φρουρους που δεν οπισθοχωρουσαν περα απ' την γραμμη του Διγενη
φροντιζοντας τα κλαματα να παραμενουν μεσα , σκληραίνοντας τους αδενες τους
σαν δεν μπορουσαν πια να καθαγιασουν τον εαυτο τους...
Τι μελλον ξημερωνει;
Δακρυα φτερα στο τελος της Ανοιξης
ιριδιζουν στις ψυχες αφήνοντας μαυρα τα δαχτυλα
"Η μη καθυποταξη και ατιμωση του Ανθρωπου
σημαινει το ιδιο και για τον Θεο μεσα του"
εγραψε καποιος στο οστρακο ενός σαλιγκαριου
και το στειλε αργόσυρτα να πατηναρει στα τεχνητα τους δακρυα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
