Περνούν μπροστά μας βιαστικά οι εξελίξεις
Κι αυτά που έζησες δεν νοιάζουνε κανέναν
Παλιώσανε τα έθιμα κι οι αναμνήσεις
Κι εσύ ακόμα ξαγρυπνάς για ένα βλέμμα
Πάνω στο δέρμα σου ζωγράφισαν τα χρόνια
Γκρίζα τοπία και πετούσαν χελιδόνια
Ησυχα μάτια κι έχουν πάψει να φοβούνται
Έχουνε διάθεση μονάχα να θυμούνται
Βλέπουν στο βλέμμα των παιδιών τα όνειρα τους
Και τον καιρό να ξεγελάσουνε πασχίζουν
Κρυφά ξεκλέβουνε λιγάκι απ' τη φωτιά τους
Γιατί όσα έζησαν αυτοί δεν τους αξίζουν
Μια φυσαρμονικα στο βάθος ψιχαλίζει
Κι ένα κουφάρι μόνο κάρβουνα σκαλίζει
Δεν έχει τίποτα να πεί, ούτε να μάθει
Δεν έχει χρόνο για να κάνει κι άλλα λάθη
