Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Βραδυνή Προσευχή
 
Τα μάτια μου είχαν γεμίσει ανικανοποίητους πόθους και σκόνη,
Η πυξίδα μου είχε σμπαραλιαστεί, δεν την εμπιστευόμουν
Τι τελικά είναι δικό μου; Ποιος είμαι;

Συχνά τα βράδια επαναλαμβάνω πέντε λέξεις
Πέντε ξύλα στην μέση του Ωκεανού που με εξαντλεί
Χωρίς ποτέ να με σκοτώνει

Παγιδευμένος μέσα σε ένα μπουκάλι,
Παιχνίδι εγώ ενός γιγαντιαίου βρέφους
Που καμία του πράξη δεν κατανοώ

Ύβρις;
Δεν μπορώ να νιώσω οργή αλλά ούτε και ευγνωμοσύνη
Το αλκοόλ φίλοι και φίλες έπαψε πια να λειτουργεί
Και αυτές οι παιδικές ζωγραφιές που σκίσαμε χωρίς ντροπή
Χάθηκαν για πάντα, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε…

Όλα ήταν λάθος, υπάρχουμε από ατύχημα
Γιατί να αναλύουμε ποιος κατάφερε τι;
Η κοινωνία έπαψε πια να λειτουργεί
Είμαστε ξεκάθαρα και απόλυτα μόνοι
Και υψωνόμαστε και τσακιζόμαστε
Ίδια γελοίοι ή παροιμιώδεις
Γυρνάμε το βράδυ στο ίδιο κρεβάτι
Βγάζουμε τα ρούχα μας
Και γινόμαστε και πάλι
Σιωπηλά βιολιά

Θα χρειαστώ μία καλύβα, μία βάρκα,
Ένα κορίτσι και χρόνο
Τα δέντρα θα γεννούν μωρά
Οι καταρράκτες θα ανθίζουν
Από τα κλαδιά της ημέρας θα αναβλύζουν
Γυναικείοι οργασμοί

Και δεν θα χρειαστεί ποτέ,
Ποτέ πια δεν θα χρειαστεί
Να βρω χρόνο
Ή να γράψω το παραμικρό


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

I have absolutely no pleasure in the stimulants in which I sometimes so madly indulge.
 
tocar
29-03-2016 @ 16:02
Και κει που λε καταστροφ.. αισιοδοξία κάπως και αυτό που μου αρέσει είναι πως δε μοιάζει στημένη.

Τζεπέτο
29-03-2016 @ 16:28
πάρα πολύ ωραίο..
εγώ θα κρατήσω το κομμάτι της καταστροφής όμως
boofox
29-03-2016 @ 17:19
Δεν μπορώ να νιώσω οργή αλλά ούτε και ευγνωμοσύνη
Το αλκοόλ φίλοι και φίλες έπαψε πια να λειτουργεί
Και αυτές οι παιδικές ζωγραφιές που σκίσαμε χωρίς ντροπή
Χάθηκαν για πάντα, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε… έτσι...
**Ηώς**
29-03-2016 @ 18:24
Σιωπηλό βιολί η γραφή σου Κων/νε
::rock.::
Vincent
29-03-2016 @ 18:36
Σας ευχαριστώ πολύ, κρατάτε πάντα τα πιο ουσιώδη σημεία! Τι να πω, αν γράφει κάποιος μάλλον διαβάζει και καλύτερα!! Και πάλι ευχαριστώ
ταπεινος ναρκισσος
29-03-2016 @ 19:52
Θα χρειαστώ μία καλύβα, μία βάρκα,
Ένα κορίτσι και χρόνο
Τα δέντρα θα γεννούν μωρά
Οι καταρράκτες θα ανθίζουν
Από τα κλαδιά της ημέρας θα αναβλύζουν
Γυναικείοι οργασμοί
Φαντασιασμένες σκέψεις γεμάτες ευωδία ! ! !
Κων/νος Ντζ
29-03-2016 @ 20:37
::up.:: ::up.:: ::up.::
smaragdenia
30-03-2016 @ 08:50
::up.:: ::up.:: ::up.::
ακριτας
26-07-2017 @ 20:14
Και αυτές οι παιδικές ζωγραφιές που σκίσαμε χωρίς ντροπή
Χάθηκαν για πάντα, θα έπρεπε να ντρεπόμαστε…
::up.:: ::rock.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο