| |
Βρέχει φωτιά αυτήν την στιγμή που κοιτάω από το παράθυρο μου το τέλος αυτού του πλανήτη. Αγχώνομαι ... Στίχους αρχίζω να δημιουργώ και να τους αποτυπώνω αυτόματα από το τίποτα έτσι απλά γιατί δεν θα υπάρξει αύριο γι αυτό. Αμέσως μετά το μετανιώνω και εκνευρίζομαι με αυτά που γράφω και ανάβω φωτιά και τα καίω σου λέω. Τα πάντα γίνονται στάχτη και ξεφεύγουν προς αμέτρητους προορισμούς. Καίω την περηφάνια μου και την στέλνω ταξίδια δίχως γυρισμό με την σκέψη της αφύπνισης και το αίσθημα του θανάτου να με περιτριγυρίζει. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοί και κατά την γνώμη μου ίσοι. Πεθαίνουμε και είμαστε ίδιοι. Κάποιοι τα καταφέρνουν να μείνουνε στην γη σαν πνεύματα ή σαν ψυχές, οδηγοί στις φανερές και στις κρυφές πτυχές της καρδιάς σου. Έχω τα δυο άκρα εδώ μπροστά μου τα κοιτάω και δωρίζω την ζωή μου στην γενιά μου. Κλαίω αλλά μετά πολύ γελάω. Πονάω μα η καρδιά μου δεν είναι πλέον χειροπιαστή γ αυτό ξεσπάω σε κλάματα μα είναι αόρατα στην ουσία. Χαίρομαι πως υπάρχω ακόμα μα είναι ψέμα. Ψάχνω να βρω ένα σώμα, κοιτάω να μπω μέσα να του πιω το αίμα. Ή να γίνω νέα ζωή έτσι απλά και να θυμάμαι ποιος είμαι και τι έκανα πριν καν ακόμα γεννηθώ μέσα στην κοιλιά της κυρίας που θα με φέρει για δεύτερη φορά στην ζωή. Και το νιώθω κάπως έτσι απρόοπτα ξεκινά η νέα μου. Ζωή με χτύπους. Τραντάζομαι τόσο πολύ και δυστυχώς δεν κρατάω τους τύπους. Είμαι ανήσυχος και προσπαθώ να βγάλω μια άκρη μα κάτι με αρπάζει, με τραβάει και το πρώτο πράγμα που διακρίνω είναι της μάνας μου το δάκρυ. Ξέρεις δεν με παίρνει από κάτω το έχω ξαναδεί το σενάριο δεν με συγκινεί. Η μητέρα μου είναι τουλάχιστον 100 χρονιά νεκρή. Γεννιέμαι και όλοι αυτόματα κλαίνε. Προσπαθώ να παρατηρήσω και να καταλάβω τι είναι αυτό που δημιουργεί το συναίσθημα και άραγε αυτοί που κλαίνε, κλαίνε και το πιστεύουν ή κλαίνε για να τους πάρεις στα σοβαρά? Παίζουν πολλά σενάρια ζωής. Δεν ξέρω καν αν θα διαλέξω το πολύ δοκιμασμένο καλούπι του σκλάβου ή του ηττημένου. Μου μοιάζω ηθοποιός να παριστάνω κάποιους ξεχασμένους χαρακτήρες και να εκπαιδεύομαι στην αυλή του ψυχιατρείου για ένα χαζό μεροκάματο και ένα ψεύτικο χαμόγελο. Μια ελπίδα που έχει σβηστεί χρόνια από την σελίδα επιβίωσης. Η ζωή μου είναι κάτι το αφάνταστο όχι κάτι το χειροπιαστό. Θέλω να κάνω κάτι που να μείνει αξέχαστο. Κάτι αφάνταστο. Όταν βρω τι, θα στο γράψω μην φοβάσαι. Θα το μάθεις από τους πρώτους και ίσως κλέψεις την ιδέα μου και εσύ. Δεν πειράζει. Δεν μετανιώνω. Υποκρινόμουν. Δίνω και εγώ την δικιά μου παράσταση καθημερινά. Άλλες ξεπουλάνε, άλλες έχουν τέλος που σε κάποιους αρέσει, και άλλες που σε κάποιους όμως όχι. Αλλά το νόμισμα της ζωή μας έχει 2 όψεις. Και κάποια στιγμή είσαι αναγκασμένος να το πληρώσεις .......
https://www.youtube.com/watch?v=5996x8wcSAE
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
