| |
Tόσες μέρες, τόσες νύχτες.
Ποιας αγκαλιάς έκαιγες λύπες.
Δηλητήριο έσταξες θυμάμαι πριν μ’αφήσεις.
Τόσα σάββατα, τόσες κυριακές.
Ποιο "είναι" έντυνες με στιγμές.
Και στο έπακρο την τρέλα ήθελες να ζήσεις.
Τι σε φέρνει εδώ, λεπτό μην υποκριθείς.
Έπαψε από καιρό, να ανασαίνει το "εμεις".
Γιατί επιστρέφεις μετανιωμένη;
Αφου στο ψέμα είσαι αφιερωμένη.
Πάντα σε λάθος δίχτυα μπλέκεσαι.
Τι την θες την ομορφιά, αφού μέσα σου δε βλέπεσαι.
Γιατί επιστρέφεις, πια δεν συγχωρώ.
Μπροστά σου λήγει το σ’ αγαπώ.
Σε μισώ και δεν μ’ ενδιαφέρεις.
Χαμένος χρόνος, δεν συμφέρεις.
Τόσες μέρες, τόσες νύχτες,
πως ένιωθες που απείχες.
Και το σπίτι μου μετέτρεψες στων γιατί την φυλακή.
Τόση θλίψη, τόση μοναξιά,
χαλασμένη ήταν η καρδιά.
Κι εσύ κάπου αλλού δήλωνες: “ τυχερή"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
