| |
| | Για μία μηχανή |  | | | Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2002 ---------------------------- Το 2ο κατά σειρά ποίημα | | |
Ήταν μονάχα ένα παιδί,
μες στην έφηβη ηλικία,
μηχανόβιος πως θα γενεί,
μια θανάσιμη ιστορία.
Από μηχανές μαγεμένος,
από μικρός έμαθε τα πάντα,
για το δίπλωμα τρελλαμένος,
σούζες από ράμπα σε ράμπα.
Πήρε πια την πρώτη μηχανή
κι άρχισε ευθύς να τρέχει.
Μα δε σκέφτηκε ούτε στιγμή
και τη ζωή του να προσέχει.
Φίλους είχε και τους ξέχασε,
γιατ’ είχε μόνο τη μηχανή,
το νήμα ζωής το έκοψε,
όταν ακούστηκε μια κραυγή.
Στην κηδεία όλοι κλαίγαμε,
για τη μοίρα μιας καλής ψυχής
που το χάρο μικρός γνώρισε,
απ’ τη λόξα μίας μηχανής.
Στην ιστορία ακούστηκε,
μια σκηνή που είναι τραγική.
Ευτυχώς που δεν τη λούστηκε,
η μαύρη αλήθεια η πικρή.
Όχι πως δεν μπορεί να γίνει,
αληθινή η όλη σκηνή.
Γι’ αυτό προσέχετε μ’ ευθύνη,
κάθε επικίνδυνη στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | NiK | | | |
|
plugin
27-05-2006 | άμα είναι να πας θα πας βρε Νίκο... άστα... | | nikos
27-05-2006 | Συμφωνώ, κι εκεί που κάθεσαι ξαφνικά παθαίνεις μια ανακοπή και πεθαίνεις. Το θέμα είναι ότι εγώ απλώς έφτιαξα μια μικρή ιστορία και αναφέρω ότι δεν είναι αληθινή γιατί δεν ήθελα να βασιστώ στο γεγονός που όντως υπήρξε, στο οποίο ήταν διαφορετική η ιστορία του. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
