| |
[align=center]
Λύσε τις σιωπές σου τις μαύρες νύχτες
σώπαινε τις ώρες που ροδίζει η ανατολή
ξήλωσε τις ταμπέλες της καρδιάς και ρίχτες
να τις πάρει το κύμα μακρυά που σε καλεί.
Την μορφή η στάχτη σχεδιάζει στη μοίρα
σκορπίζει την ανάσα για λίγο που πήρα
ακουμπώ το κορμί μου στα λάθη μου
γυρεύοντας λύτρωση απ' τα πάθη μου.
Σε ανούσια αγκαλιά κοιμάται η πλάνη μου
μετρώ τους κτύπους της απουσίας σου
σε κάνω μελωδία πάνω στο ταβάνι μου
χωρίς να είναι αισθητή η παρουσία σου.
Για το λαιμό πλέκω κολιέ με μαργαρίτες
δεν είναι χάδι θηλιάς και πνιγμού
με δάκρυ γεμίζω ελπίδας ποτίστρες
να ξεδιψάσεις την ώρα του γυρισμού .
Στο πάλεμα του έρωτα φραγμός δεν πιάνει
ούτε φιλιά ευλαβικά σε χείλη κολασμένα
μήτε τα σώματα υπακούν όσοι λένε πως φτάνει
φρυγανισμένα τα κορμιά χτυπιούνται διψασμένα.
καλό σας βράδυ φιλαράκια μου και ας μην σας έχω δει ποτέ μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
