| |
| | Μεσάνυχτα |  | | | Από το: Διαφωνία γιά τον ήλιο κάποιου Ιούνη. .Θερμή καλησπέρα.σε όλες και όλους. | | |
Μεσάνυχτα.
Δώδεκα φορές το ρολόϊ της θάλασσας
ράγισε την σιωπή της νυχτωμένης πόλης…
της ζωής μου..
Είν’η ώρα της νυχτερινής βάρδειας
του ουρανού… και των ανυπόδητων αγίων,
στους στρωμένους σπασμένα γυαλιά
δρόμους των ανθρώπων.
Κοιμούνται ο κήπος, τα πουλιά, τα μωρά..
μόνο το νυχτολούλουδο αγρυπνά
αγιοσύνη ραντίζοντας τις γειτονιές
του οδοιπόρου καιρού μου..
Από νωρίς τ’απόγευμα,
πότε ονειροκάραβα φιλιών κι’ερώτων
ηλιαρμενίζοντας,
πότε σε γαλέρες θανάτου πρόκωπος
κατεργάρης,
βγήκα ξανά.. ξεχάστηκα.. στο κυνήγι
ανάμνησης της πρώτης μου ανάμνησης..
και πριν λίγο,
-χωρίς όρκο να παίρνω –
σαν ν’άκουσα την θάλασσα να μου ψιθυρίζει:
-.Όχι στον νου.. στο δάκρυ ψάξ’την..
που σου χάρισα!
Πολλά αγνοώ…πιο πολλά δεν καταλαβαίνω..
την γλώσσα της θάλασσας, των πουλιών
και πολλών που συναντώ ανθρώπων,
τις συνομιλίες και τα όνειρα των ριζών,
την οδύσσεια του φωτός και των νερών,
τον αυτοχειριασμό του ήλιου,
την αέναη αναχώρηση κι’επιστροφή,
την απ’το άλφα ως το χί, λίγο πριν την ψυχή,
έκταση του πόνου των βροτών (κι’έκσταση)
τ’όνομά μου και τα ονόματα των πραγμάτων,
αν θα με εκδικηθούν όσα δεν τόλμησα…
και τόσα άλλα…τα πάντα θα’λεγα..
και δεν είμαι για πάρα πολλά σίγουρος…
Όμως ξέρω θά’ρθει καιρός της έσχατης θύμισης..
θά’ρθει καιρός που το βίαια αποκομμένο
απ’το κατάρτι της μέρας ιστίο μου
προς της άλλης νύχτας την ανατολή
άλλος θα παρασύρει άνεμος,
στον αντίλαλο ντουφεκιάς που γρήγορα
θα σβήσει η σιωπή,
για μιάν αρχή, ελπίζω, καινούργια,
δίχως τα ρούχα τα γνωστά της γύμνιας μου,
αλλά άλλα… και που να φέγγουν στο σκοτάδι..
Βιαστικός πέρασε
κατά τον δρόμο της αποδημίας του ο Θεός
κι’όρισε ιέρεια του ναού του την Άνοιξη..
Κάθε που γιορτάζει, αναρίθμητες μυριάδες μυριάδων
χρώματα, πουλιά, προσευχές ,αγάπες, πόθοι, όνειρα,
γιοφύρια στήνουν κορμιά, μίσχους, κορμούς,
καρδιές..κοινωνούν το φιλί της και τραβούν,
παραθεριστές στις αμμουδιές του ήλιου και τ’ουρανού..
Κάποια ξεχασμένα στην σιωπή όνειρά μου
μπήκαν με την νυχτωμένη αύρα
στο δωμάτιο και με ρωτούν θλιμμένα:
-Γιατί δεν τόλμησες; γιατί δεν..
-Στην άλλη ζωή! τους λέω.. στην άλλη..
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Σαν νερό ήρθα'δώ, σαν αέρας θα φύγω... | | | |
|
ΒΥΡΩΝ
08-04-2016 @ 18:48 | Βιαστικός πέρασε
κατά τον δρόμο της αποδημίας του ο Θεός
κι’όρισε ιέρεια του ναού του την Άνοιξη..
Κάθε που γιορτάζει, αναρίθμητες μυριάδες μυριάδων
χρώματα, πουλιά, προσευχές ,αγάπες, πόθοι, όνειρα,
γιοφύρια στήνουν κορμιά, μίσχους, κορμούς,
καρδιές..κοινωνούν το φιλί της και τραβούν,
παραθεριστές στις αμμουδιές του ήλιου και τ’ουρανού...
ΟΛΟ ΕΞΑΙΡΕΤΟ...
Και το κομμάτι αυτό ιδιαίτερα !....
::theos.:: ::rock.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
08-04-2016 @ 19:54 | Αριστουργημα!!!! εξαιρετικο!!! να` σαι καλα Μιχαλη μου, καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Κώστας 1959
08-04-2016 @ 20:56 | Καλησπέρα Μιχάλη.
...Πολλά αγνοώ…πιο πολλά δεν καταλαβαίνω..
την γλώσσα της θάλασσας, των πουλιών
και πολλών που συναντώ ανθρώπων,
τις συνομιλίες και τα όνειρα των ριζών,
την οδύσσεια του φωτός και των νερών,
τον αυτοχειριασμό του ήλιου,
την αέναη αναχώρηση κι’επιστροφή...
Καταπληκτικό, από την αρχή ως το τέλος !!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | πανσελινος
08-04-2016 @ 21:06 | Κάποια ξεχασμένα στην σιωπή όνειρά μου
μπήκαν με την νυχτωμένη αύρα
στο δωμάτιο και με ρωτούν θλιμμένα:
-Γιατί δεν τόλμησες; γιατί δεν..
-Στην άλλη ζωή! τους λέω.. στην άλλη.. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Μια ταπεινή καλησπέρα , τίποτα άλλο... | | ταπεινος ναρκισσος
08-04-2016 @ 21:10 | Η θεόπνευστη αυτογνωσία στην οποία ορίζεσαι, καταπλήττει
και αξιομνημονεύει περίτρανα την ποιητική αξία σου ! ! !
Καλησπέρα σου Μιχάλη ! ! ! | | kapnosa-v-ainigma
08-04-2016 @ 21:46 | Υπέροχο !!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | DoS1eR
08-04-2016 @ 22:38 | ::up.:: | | Κων/νος Ντζ
08-04-2016 @ 23:03 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | aridaios
09-04-2016 @ 02:19 | εξαιρετικο ::rock.:: ::rock.:: | | **Ηώς**
09-04-2016 @ 09:18 | Όμως ξέρω θά’ρθει καιρός της έσχατης θύμισης..
θά’ρθει καιρός που το βίαια αποκομμένο
απ’το κατάρτι της μέρας ιστίο μου
προς της άλλης νύχτας την ανατολή
άλλος θα παρασύρει άνεμος,
στον αντίλαλο ντουφεκιάς που γρήγορα
θα σβήσει η σιωπή,
για μιάν αρχή, ελπίζω, καινούργια,
δίχως τα ρούχα τα γνωστά της γύμνιας μου,
αλλά άλλα… και που να φέγγουν στο σκοτάδι......
αυτή σου η διαφωνία με τον ήλιο,
είναι το λατρευτικό κομμάτι της θαλασσας «-.Όχι του νου..
αλλά....στο δάκρυ ψάξ’την....που σου χάρισα!» ::theos.:: ::theos.:: ::love.::
καλημέρα Μιχάλη μου, Ε Ξ Ο Χ Ο Ν από την πρώτη αράδα έως και την τελευταία του ΠΝΟΗ! | | ακριτας
09-04-2016 @ 17:27 | Κάποια ξεχασμένα στην σιωπή όνειρά μου
μπήκαν με την νυχτωμένη αύρα
στο δωμάτιο και με ρωτούν θλιμμένα:
-Γιατί δεν τόλμησες; γιατί δεν..
-Στην άλλη ζωή! τους λέω.. στην άλλη..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ζέτα Γκούσκου
10-04-2016 @ 01:18 | υπεροχο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
13-04-2016 @ 13:33 | απ’το άλφα ως το χί, λίγο πριν την ψυχή,
αυτό το Αχ! από τη γέννησή μας έως το Τέλος μας
δεν πρόλαβα να δω την ουσία του με τα τρεχάματα που είχα αυτές τις μέρες Μιχάλη μου
μετά από μια δεύτερη ματιά ......δεν έχω λόγια για σένα ::blush.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
