Νεκρόι, κρανία χλοερά
ανάπηροι χαμένοι σε μια άδεια πολιτεία
τραβολογούνται στα καφενεία
ριγμένα ζάρια με τους ίδιους αριθμούς
οι ίδιες μέρες τα ίδια λόγια
μ'αυτοί χάνονται
στου δικούς τους ουρανούς και πελάγη
στα δικά τους παιδιά στους δικούς τους ηγέτες
μακριά απο όλους εμάς
μα δεν είναι μόνοι
εμείς είμαστε μόνοι
ακουμπάμε τον θάνατό μας όσο ξεμακραίνουμε
κι αυτοί εκεί να κοροιδεύονται
μα να ζούνε από 'μας
πιό πολύ...
