| |
| | Πέργαμος |  | | | Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης άρχισε επίσημα στις 7 Απριλίου του 1453. Όμως οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους με την μεταφορά των κανονιών και τον Μάρτιο με την έλευση του Οθωμανικού στρατού κάτω από τα τείχη της Πόλης. | | |
[I]Πίσω μας αφήσαμε, τόπο ιερό
Στο φονιά λυγίσαμε και στο μακελειό
Πέρα από τη θάλασσα ,βρήκαμε ζωή
άλλη πόρτα ανοίξαμε, σαν επιστολή
Γράφει για το θάνατο, που έκαψε το φως
Το μίσος το αθάνατο , να ήτανε αλλιώς
Που περνά τα σύνορα , με πανιά κλειστά
Και τα μάτια σήμερα, είναι σφαλιστά
Όλα τα καράβια μας , έχουνε φυγή
Σ' ετούτο το ταξίδι μας, δεν υπάρχει γη
Θρέφει η ορφάνια μας, τους μικρούς καημούς
Και η περηφάνια μας, σκίζει ουρανούς[/I]
[I]Μέτρησες τα όνειρα, για να δεις ποιο λείπει
Μα έλειπαν τ' αδέρφια μας, γίνανε πια κήποι
Φύτρωσαν σαν κρίματα, στην αυλή του χρόνου
Στο παλιό υπόγειο, του καινούργιου πόνου
άδικα περίμενες ,να σε βρει ο ήλιος
Ήρθες απ' την Πέργαμο κι ήμουνα ο φίλος
είχαμε κατάλοιπο , κάποιο Λα ματζόρε
και τις αρμονίες μας, στο φτωχό μινόρε
Ήταν τα ντουζένια μας, του περιθωρίου
κι οι αναμοχλεύσεις μας, του πεζοδρομίου
πάντα ανακατεύαμε, την παλιά μας στάχτη
κι η γεύση της απώλειας ,μοιάζει με αδράχτι
Που σέρνει πάντα τους καιρούς, μέσα από λίγες λέξεις
Δεσκατινή η γλώσσα μας , δεν έχεις να την πλέξεις
Τη φέραμε σαν όμηρο, μετά τη δυστυχία
Ένα Ανώι ανώριμο, με θέα τη σοφία
Θυμάμαι την Ανάσταση και την παλιά ενέδρα
και τον παπά να ευλογά, με Άγιο στην εξέδρα
άσπρα κεριά που έσβησαν, στο κύμα του Αιγαίου
με τη Βατίστα κεντητά, στην άκρη του ωραίου
Εκείνα τ' αδιόρατα, ποιος να τα προλογίσει
Μην κλαις , το σπίτι είναι εκεί, που η καρδιά θ' ανθίσει
Ξέρω, είχες μια μόνη αποθυμιά, που σ' έκανε κομμάτια
Να δεις, για μια μόνο φορά, αυτά τα μονοπάτια
Που έπαιξες, με σκαλιστά, ξύλινα ανθρωπάκια
Και μίλαγες για λευτεριά, πριν φτάσουν τα φαρμάκια
Η μοίρα σ' έφερε εδώ, στου Κούμ-Καπί τα μέρη
Και σου έμεινε το πατρικό, το δίκοπο μαχαίρι
Αυτό που κληρονόμησες, μέσα στα σωθικά σου
Και κάθε που φτάνει ο καιρός, να κόβει την καρδιά σου
Το χώμα που σε γέννησε ,σ' αναζητά ακόμα
Κοιμήσου, δεν ξημέρωσε
κι ετούτο τον αιώνα
.[/I]
[U][B][I]
www.eliaspolitis.gr[/I][/B][/U]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τα σύνορα του μυαλού αλλάζουν κάθε τόσο πατρίδες , διάλεξε μια και ζήσε, είναι η δική σου γη... | | | |
|
Ηλίας Πολίτης
29-05-2006 | Οι πολιορκητές ανέρχονταν σε 150.000 στρατιώτες και πλαισιώνονταν από τεχνίτες, εργάτες, υπηρέτες, κλπ. και μεγάλο πλήθος ατάκτων. Ηταν άριστα οργανωμένος και εκπαιδευμένος και φανατισμένος από τους Δερβίσηδες (Τούρκους μοναχούς), που κυκλοφορούσαν στο στρατόπεδο και τόνωναν την πολεμική ορμή του πλήθους. Ο πολεμικός στόλος αποτελούμενος από 400 πλοία έφθασε στο Βόσπορο στις 12 Απριλίου. Ο Μωάμεθ έστησε τη σκηνή του απέναντι από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού. Για τον αποκλεισμό της πόλης χρησιμοποίησαν τα κάστρα που είχαν χτίσει στις δυο πλευρές του Βοσπόρου, το Ανατολού και το Ρούμελη.Tρίτη 29 Μαϊου 1453 .Η πόλις Εάλω
| | χρήστος
29-05-2006 | ωραίο Ηλία καλημέρα!!! | | AceOfSpades
29-05-2006 | καλημέρα ηλία .. ωραίος νόστος ... | | MARGARITA
29-05-2006 | Κερκόπορτα δεν είχε η ψυχή μου σε άφησα να μπεις να κατοικήσεις....καλημέρα όμορφο πολύ.... | | Nyxterinos_Episkeptis
29-05-2006 | Σαν σήμερα....29 Μαϊου 1453.......πόσοι το θυμούνται άραγε ??? | | Ίμερος
29-05-2006 | κι εγώ θυμάμαι κι εγώ λυπάμαι...κι εγώ κοιμάμαι | | Ηλίας Πολίτης
29-05-2006 | Καλησπέρα αδέλφια,να είστε καλά συγχωρέστε μου την κυτταρική ανάγκη.Σας ευχαριστώ που μοιραστήκαμε άλλη μια ιστορία της γης μου.. | | Ηλίας Πολίτης
29-05-2006 | http://www.hri.org/MPA/gr/other/1453/ealo.html | | anthrakoryxos
29-05-2006 | Πολύ καλό! | | akolouthos
29-05-2009 @ 03:53 | Πολύ καλό! ::yes.:: | | Ηλίας Πολίτης
29-05-2009 @ 06:34 | To οδοιπορικό μου τελειώνει εδώ στους Άγιους τόπους της ψυχής μας ..
Ποιά Προσευχή
Στίχοι : Ηλίας Πολίτης
Μουσική / Ενορχήστρωση : Βασίλης Δημητρίου
Ερμηνεία : Ηλίας Πολίτης
Δίσκος : " Ματωμένα Χώματα"
της Διδώς Σωτηρίου
Η αγιασμένη σου ζωή
Που χάθηκε σαν σφαίρα
Είχε ψεγάδι τη φυγή
και τον θολό αέρα
Που ξεκινούσε με βοριά
Και την αυγή φορούσε
Γκρίζο κουστούμι του νοτιά
Και μάκρη εξιστορούσε
Ποια προσευχή
Ποια ανατολή
Ποιο όνειρό κοιμίζει
Χρόνια την καρδιά
Ποια προσευχή
Χρώμα σταχτί
Χώμα που μάτωσε
Σ’ εκείνη τη φωτιά
Ήσουν παιδί κι αυτή η γη
Έμοιαζε σαν χαρά
Και η ματιά σαν μια πληγή
στο φως λιποθυμά
Η αγιασμένη σου ζωή
Μια μυρωδιά , μια ξέρα
Που ταξιδεύει σαν βροχή
Και διώχνει τον αέρα
Και μένει κάρβουνο η ψυχή
Λιβάνι σ’ Άγιους τόπους
Που καταπάτησαν εχθροί
Κι εξόρισαν ανθρώπους
Το ακούτε εδώ...
http://www.esnips.com/doc/5443e93a-ce1e-45ea-8d3b-65a711f381b4/Ποια-Προσευχή---Ηλίας-Πολίτης
| | ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ
29-05-2009 @ 08:36 | ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΥΣ ,ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΑΙ ........................................ΑΥΤΑ | | ΚατεριναΘεωνα
29-05-2009 @ 09:39 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | agrafos
29-05-2009 @ 10:57 | οι δερβισηδες κατι κανανε
ενω το παπαδαριο των βυζαντινων
εκανε νταραβερια με ....εξουσιες την επομενη της ηττας
αυτα λοιπον για τους ρωμανους
....εεεεε συγνωμη τους ρωμιους
....εεεεε συγνωμη τους χριστιανους
...εεεεεσυγνωμη τους ............ ελληνες
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
