Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Προώρως
 
Ξέρω πολλούς στεριανούς που πνίγηκαν
με’ σε τσιμεντοθάλασσες
καρδιές που σπαρταρούνε μες στα δίχτυα τής πόλης.

Η αποξένωση δεν αποξενώθηκε εν τέλει από τον εαυτό της
έριξε τα βέλη της παντού
σαν έρωτας βαθύς τής εποχής μας
π’ αντί να σμίγει, διαχωρίζει
με μανία.

Έτσι πεθαίνουνε οι άνθρωποι πριν της ώρας τους
Κλεισμένοι
όταν η Άνοιξη δίνει το ρεσιτάλ της.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Aris4
15-04-2016 @ 18:07
αποκεντρωση.... τωρααα ! ::yes.::

και, σε πιο προσωπικο επιπεδο..... για κοιτατε ρε τι σκαει μυτη στο στιχοι που και που ! ::razz2.:: ::kiss.::
aridaios
15-04-2016 @ 18:39
Έτσι πεθαίνουνε οι άνθρωποι πριν της ώρας τους
Κλεισμένοι ::rock.::
Ειχα γραψει κι εγω σχετικα

περιμενω να ρθει επιτελους η ωρα μου.
Να ελευθερωθω,να ησυχασω.


O θανατος ειναι αρχη 14/04/2016 @ 22:44
ΒΥΡΩΝ
15-04-2016 @ 18:49
Έτσι πεθαίνουνε οι άνθρωποι πριν της ώρας τους
Κλεισμένοι
όταν η Άνοιξη δίνει το ρεσιτάλ της.
::theos.:: ::rock.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο