| |
Μεθυσμένο το σύμπαν
παίρνει τ' αγχολυτικά του
σε δισκία υπερκαινοφανών αστέρων
και σε σφαίρες μέλανος σώματος
τους ορίζοντες γεγονότων
ατενίζει,
ως σαπουνόπερας του κόσμου αυτού
τηλεθεατής.
Τα σέλαγα λεπτόχορδης άρπας κουρδίζει
και του φωτός φτιάχνει νότες
μουσικής υπόκρουσης
σε παρτίδα μπιλιάρδο
που έχουν οι βαρύτητες
και τα ηλεκτρομαγνητικά
μεταξύ τους.
Απάνω στις κουρτίνες των ατμοσφαιρών
καταστερίζει τα πάθη και τα άγχη
χρόνιων παθήσεων της σκέψης,
παγίδες που κυρτώνουν το φως
και δεσμεύουν τόση σκοτεινή ύλη
στο απλό μαύρο,
μπερδεύοντας τον θάνατο με το σκοτάδι.
Παράφρων το σύμπαν,
σε ξενοδοχείο μυριάστερο
αλητεύει
και οβολούς αντιύλης μοιράζει
δεξιά, αριστερά, άνω και κάτω
εν μέσω στροφορμής και κβάντωσης.
Στις υπερθέσεις του εαυτού του
αγορεύει αφ' εαυτώ
ασύγχρονα,
σαν τiς συναντά αργότερα,
ντυμένο με τις χλαμύδες της ποίησης
ως πρόσωπο θεατρικό
μέσα στα πλήθη της σκόνης του χρόνου.
Διαρραγές το φως,
σπάει σε μύρια κρύσταλλα
κι αντιφεγγίζει κάθε εαυτό
στις άλικες αλυκές της σάρκας.
Τάχα θνητά, τάχα ανόητα, μετρά κι αναμετρά σημεία
και χαοτικά συμπλέγματα,
τ’ ανθρώπινα κατανοώντας τάχα
και γελά με γραμμές και δίνες χρωμάτων..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
