| |
Ένα βότσαλο μικρό
Μου δώρισες χθες
Ήταν λευκό
Με κόκκινες ανταύγειες
Μου 'πες ότι το κέρδισες
Σε μάχη, με τα κύματα, σκληρή
Σε μακρινό νησί
Κι εγώ πάλεψα κάποτε
Με τα κύματα
Αμέτρητες φορές ως τώρα
Μα δεν κατόρθωσα νά 'χω
Ούτε ένα βοτσαλάκι.
Ακούς;
Ούτε έναν κόκκο άμμου…
Δεν είχα να σου αντιγυρίσω κάτι
Δεν ήθελα να σου χαρίσω τη θλίψη μου
Με νιώθεις, καλέ μου;
Κοίτα τον αετό
Πόσο περήφανος πετά!
Ψηλά ανεβαίνει
Δεν ξαποσταίνει ποτέ.
Δεν τον φοβίζει τ' άγνωστο
Έτσι σε θέλω να πετάς
Μακριά απ' την άγνωρη οδύνη
Του ταπεινού
Δες το δελφίνι
Πώς κολυμπά ανέμελο
Και γελαστό χαϊδεύει
Στο πέρασμά του το νερό
Έτσι σε θέλω να γελάς
Δίχως να σε βαραίνουν
Σκιές απατηλές
Στόχους να βάζεις στη ζωή
Και να τους καταφέρνεις
Τι κι αν μακριά μου θα 'σαι;
Θα 'σαι καλά και θα ευτυχώ
Το βότσαλό σου
Το 'χω φυλάξει απαλά
Μες στην ψυχή
Μόνο που πρόσθεσα
Λίγες σταγόνες πράσινο
Να μην ξεχνώ τα μάτια σου
Συγχώρα με, καλέ μου…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
