| |
pennastregata
22-04-2016 @ 13:46 | Αφηγήσεις ποιητικές, όμορφες και αισθαντικές... ::hug.:: | | annadrak
22-04-2016 @ 14:24 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Λένα_stc
22-04-2016 @ 15:31 | ::rol.:: ::love.:: | | Κώστας 1959
22-04-2016 @ 17:19 | Γεια σου Μαρία.
Απαράμιλλη η γοητεία της ποίησής σου !!!
::hug.:: ::4076.:: ::kiss.::
...Έδωσα μια γροθιά κι έσπασα τον καθρέφτη
έσπασα τον καθρέφτη, τον άπιστο, τον ψεύτη.
Θαρρούσα εκείνη τη στιγμή, πως έβλεπα εσένα
και γύρεψα εκδίκηση, για κάτι περασμένα.
Και τώρα που το χέρι μου, το βλέπω ματωμένο
και τον καθρέφτη αντίκρυ μου, απ' τη γροθιά σπασμένο
κατάλαβα πως δεν χτυπώ εσένα, που μισούσα
τον ίδιο μου τον εαυτό, μονάχα εγώ χτυπούσα.
Τι παθαίνει ο άνθρωπος, όταν αγαπάει
αλλού είναι ο δρόμος του κι αλλού η καρδιά τον πάει...
(Γ. Μητσάκη)
https://www.youtube.com/watch?v=252lZgEcPe8 | | Κων/νος Ντζ
22-04-2016 @ 22:22 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ακριτας
22-04-2016 @ 23:21 | Πανέμορφο!!!! Διαβάζοντας το..... Με Ταξίδεψες ::theos.:: | | Άηχος
22-04-2016 @ 23:39 | Γράφεις υπέροχα, με συμμετρία και αρμονία.
Προσεγμένο πάντα το κάθε σου ποίημα, σε κάνει
καθ' ένα από αυτά,να σαγηνεύει τον αναγνώστη σου.
Συγχαρητήρια! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
