| |
Συναντηθήκαμε τυχαία κάποια χρόνια μετά...
Τα βλέμματά μας συγκρούσθηκαν μετωπικά, μαγνητίστηκαν
Εγκλωβίστηκαν από τα συναισθήματα τα οποία στροβιλήστηκαν χόρεψαν και ξεκίνησαν μια μελωδία
Μια μελωδία γαλήνια στην αρχή, γαλήνια από την ανακούφιση πως επιτέλους έμαθες οτι είμαι καλά
Κι έπειτα άρχισε η μελωδία να σκληραίνει με νότες βίαιες και έντονες γεμάτες οργή και θυμό
Και τη σειρά του πήρε ο πόθος, η νοσταλγία και η τόσο μεγάλη ανάγκη σου για μένα
Το φιλί σου δεν με ξάφνιασε καθόλου, το αποδέχτηκα, το ήθελα, το αναζητούσα
Γεμάτο πάθος, έρωτα, αγάπη και αγανάκτηση
Μ' έσφιξες τόσο στην αγκαλιά σου για πρώτη φορά
Γεύτηκες αυτά τα χείλη που τόσο λαχταρούσες
Τα απωθημένα είναι βαριά
Τα απωθημένα είναι πυρκαγιά
Μια πυρκαγιά που σε καίει
Και σε οδηγεί σε οδυνηρά μονοπάτια
Και σε καταστρέφει λίγο - λίγο
Αλλά δε σε ένοιαξε καθόλου
Δεν σε λύγισε η σκέψη του μετά
Απλά αφέθηκες γιατί βρήκες για πρώτη φορα την ανταπόκριση που χρειαζόσουν
Έζησες αυτά που φανταζόσουν κι ονειρευόσουν και σου έκαιγαν τόσο καιρό τα σωθικά
Το έζησες χωρίς να σε ενδιαφέρει αν θα σε παρασύρει σε γκρεμούς
σε αιχμηρά βράχια, σε αβύσσους, σε βυθούς...
Γιατί αγάπησες βαθειά!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
