| |
θελω να πω τοσα πολλα
μα απο τα χειλη μου δεν βγαινει ουτε λεξη
να πω δυο λογια που δεν θαναι αναλωσιμα
να χουνε νοημα σκοπο,να μη μπορει η καρδια σου να τ αντεξει
χαραζει η μερα και τα βλεφαρα βαραινουνε
αδειο πακετο και μπουκαλι μισοαδειο
χιλιαδες σκεψεις που γυρνας με ξεκουφενουνε
ταξιδι ησουν που κατεληξε ναυαγιο
προσφυγας σε μια ξενη γη
παντα να ψαχνεις αλλαγη
μια απαντηση σ ενα γιατι
δε σε χωραει ετουτη γη
περιπλανωμενη ψυχη
ψαχνει διεξοδο να βρει
το καθε τελος και μια αρχη
δικη σου ειναι η ζωη
πληκτρολογω τον αριθμο
μα να καλεσω δεν μπορω
με κυριευει το εγω
που μονο μ αφησες να ζω
ξερω πως μεσα σου πονας
πως καταβαθος μ αγαπας
απο τα βαθη της καρδιας
να σαι καλα εκει που πας
προσφυγας σε μια ξενη γη
παντα να ψαχνεις αλλαγη
μια απαντηση σ ενα γιατι
δε σε χωραει ετουτη γη
περιπλανωμενη ψυχη
ψαχνει διεξοδο να βρει
το καθε τελος και μια αρχη
δικη σου ειναι η ζωη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
