| |
Είναι κάτι ήρωες,
εκεί έξω,
που δεν καταδέχτηκαν,
την μοίρα τους.
Δεν λύγισαν,
από την απόσταση
και τις πέτρες,
από την άγνοια
και τον φόβο,
από την σκόνη
της αδιαφορίας.
Δεν μέτρησαν,
τις δεκάρες,
τις νύχτες,
τις πληγές.
Είναι κάποιοι γενναίοι,
που ακόνισαν,
την θέληση
κι έσκισαν στα δύο,
την δυσκολία.
Που σήκωσαν,
στους ώμους,
τον αδυσώπητο χρόνο
και τον μεταμόρφωσαν,
σ’ ένα δάκρυ,
που κυλά,
σε πρόσωπο,
χαρακωμένο
και πέφτει στην γη,
για να βρει την ρίζα την ξερή,
να την γιατρέψει.
Είναι κάποιοι τρελοί,
φαρμακωμένοι,
απ’ το δηλητήριο,
του κόσμου,
που άντεξαν
και η καρδιά τους,
έγινε το εργαστήρι,
των παιδιών
και των αθώων,
για να ξυπνήσουν,
μια μέρα,
σ’ έναν καλύτερο κόσμο,
στο αύριο,
που πάντα έρχεται.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
