| |
| | ~* Στο μοναχό ακρογιάλι *~ |  | | | είδα στις πύλες τ' ουρανού, το γκρεμοτσάκισμα και τρομαγμένα να πετούν τα περιστέρια, απ' τη γαλήνη, που απέκτησε ρυτίδες, στ' αλύχτισμα | | |
[align=left][B][I]
*~* Στο μοναχό ακρογιάλι *~*
Μου στέγνωσαν τα δάκρυα
κι έμειν' η μπριγιαντίνη,
τι θα βλέπουν οι Άγγελοι από μένα ;
Μάλλον ένα "τίποτα" ...
Μιας και μόνο το δάκρυ,
διαισθάνονται στον άνθρωπο
κι εγώ πλέων βαδίζω, στα χαμένα ...
Ε ... Κάποτε χάνετε η ανάσα της ζωής
δεν θα είμαι η εξαίρεση, του πληθυντικού
στο μοναχό ακρογιάλι ...
θα είναι και άλλα βότσαλα εκεί
στις ψευδαισθήσεις και μες τη παραζάλη !
Για αυτό,
μην παρεξηγήστε, που δεν αναπνέω,
τα έδωσα όλα στο όνειρο
κι είδα της κόλασης τη φλόγα
σε παρτέρια,
είδα στις πύλες τ' ουρανού,
το γκρεμοτσάκισμα
και τρομαγμένα να πετούν
τα περιστέρια,
απ' τη γαλήνη, που απέκτησε ρυτίδες,
στ' αλύχτισμα ...
Είδα το πνεύμα των αρχών
και των ανθρώπων
είδα που μίσεψε κι η αγάπη
των ενόχων ...
Είδα τη μορφή σου, με μάσκα υποκρισίας
είδα και τη θλίψη μου, σ' επίπεδα θυσίας.
Τώρα δεν έχω πλέων άλλα δάκρυα ..........
. . . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
