| |
Εχω αναγκη από έξοδο κινδύνου
ατους διαδρόμους της ζωης μου τελικά
που να βγαζει στο λαμπύρισμα ενος ηλιου
κι υστερα απ'την αρχη ονειρα ξανα
Δε θα πω λόγια σκληρά να τον πονέσω
δε θ'αφησω στη ματια του χαρακιες
ουτε καν το δικιο μου δε θα γυρεψω
για αμαρτιες ξενες που εγιναν πληγές
Μην πεις ποτε για μενα ειναι χαμένη
σα νυχτοπούλι ζαλισμενο τριγυρνα
στο φως της μερας κι ανεμοδαρμενη
να βρει προφήτη συμφορας αναζητα
Ασε ανοιχτη την πορτα για να φυγω
οταν το ψεμα ασφυκτικα φτιαξει θηλια
υποβολεας στο θεατρο σκιων του δε θα γινω
ενα συνεφο μου γνεφει απο ψηλα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
