| |
Και όταν δεις εαρινές κουρτίνες,
σκορπούν φως στη κάμαρη σου,
Λικνίζονται οι αχτίδες,
σκοντάφτουν στης καρέκλας τα ποδάρια,
Απλώνονται λεπτοκαμωμένες στα λευκά σεντόνια,
φουσκώνουν τα σεντόνια.
Μη ξεχαστείς,
κλείσε τα παραθυρόφυλλα, με μια δρασκελιά στην ύπαιθρο,
Μας ξέφυγαν κι απόψε, αύριο πάλι θα τις υποδεχτώ,
Εσύ απ’ την άλλη αγνάντευε, περίμενε,
στο αύριο γεννάται η υπόσχεση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
