| |
Θυμάμαι το δαχτυλίδι της μέσης σου
σφιχτό στις παλάμες μου.
Θυμάμαι τα μάτια σου ενοχικά
το χαμόγελό σου.
Μα πως μπορώ να προσποιηθώ
πως δεν είμαι ερωτευμένος;
Πως μπορώ τα μάτια να αποστρέψω και να πω
πως δεν σε γνώρισα
κι ας μην σε ξέρω ακόμα.
Μυρίζω το φιλί σου στο στόμα μου.
Βλέπω το πρόσωπό μου βαθιά στα μάτια σου
και πίσω απ' αυτά, τους γαλαξίες.
Αν χαθείς, αν το βλέμμα και η φωνή σου πάψουν
πως μπορώ
πως μπορώ να τα ξεχάσω;
Πόσο θέλω πίσω για πάντα
εκείνο το βράδυ της φυγής;
Γιατί έγινες νησί μου
γιατί μου έδωσες πίσω το μολύβι στο χέρι
να βασανίζω το μυαλό μου στο χαρτί.
Γιατί βρέθηκες μόνη στον πλανήτη
όταν έψαχνα άνθρωπο να βρω
Είμαι μέσα σου
είμαι στο μυαλό των γαλαξιών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
