| |
Αλήθεια πώς;
Πώς τα λάκτισες όλα μονομιάς;
Τα καθαρά, διάφανα πρόσωπα
Τα μάτια που πανσέληνοι στα σκοτάδια σου γίνονταν
Τα χείλη που πύλες του παραδείσου για σένα ήταν...
Τα χέρια που με δέος άγγιζες και με λαγνεία πρωτόγνωρη έντυνες..
Πώς, το ροδόσταμο που σε ξεδιψούσε,
Το αντίδωρο που στα άδυτα του σκοτεινού λαβυρίνθου σε
χόρταινε,
Τα ποτάμια του ιδρώτα που αμέριμνα μέσα τους κολυμπούσες,
Τα δάκρυα που τη σκόνη του χρόνου και της συμφοράς ξέπλεναν
Πώς..., πώς με άση και μανία έφτυσες και άνυδρος έμεινες...;
Μ.Παρασκευή, 29 Απρίλη 2016 SG
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
