| |
Σ' ένα μακρινό δάσος
χαμένος μες τις φυλλωσιές
βρίσκεται ο ποταμός
του νου
εκεί είναι φυλαγμένες
σταλαγματιές ονείρων
ονείρων μακρινών
και ξεχασμένων.
Στην όχθη κάθομαι
μονάχη
ποτίζω το χώμα
με τη βροχή των ματιών.
Αφήνω ελεύθερη τη σκέψη
να περιπλανηθεί
να φτάσει σ' εσένα
να σ' αγκαλιάσει , να σε φιλήσει
σαν να 'σουν μωρό παιδί
γιατί για 'μένα ήσουν πάντα
αυτό το πολύτιμο , που δεν ήθελα να χάσω.
Σ' ένα μακρινό δάσος
ψιθυρίζω το "σ' αγαπώ"
και η ηχώ μου το επιστρέφει
μ' ένταση
και μ' εκδικείται
για κάτι που δεν διάλεξα μα νιώθω
για ένα ρόδο βυθισμένο στ' αγκάθια
που θέλω ν' αγγίξω
κι έτσι απλά βάφεται μ' αίμα η σελίδα
αυτή που πάνω της έχω
σημειώσει τ' όνομά σου
και σαν εικόνισμα το φιλώ
για να νιώθω τη χαρά
του ότι γεννήθηκες
στα χείλη
σε προσκυνώ απαλά
κι εσύ δεν το ξέρεις
κι εσύ ζεις στον δικό σου κόσμο
μακριά απ' το δικό μου δάσος
κι όμως τα φύλλα πέφτουν
σαν το νερό στα σφαλισμένα σου
βλέφαρα
τρυπώνουν στ' όνειρό σου
και κάπου μέσα στη φαντασία σου
με βλέπεις να σου γελώ
και να τρέχω μακριά σου
αλλά τα βήματα και πάλι
σε 'σένα να με οδηγούν
κι ας ξέρω πως σαν ο ήλιος βγει
τρεις φορές θα μ' αρνηθείς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
