| |
elli
30-05-2006 | Χωρίς τίτλο και η ιστορία που ακολουθεί : Ο Ρόναν ήταν ο περίγελος του καταυλισμού των βαρβάρων. Ποτέ δεν ήταν ο καλύτερος καβαλάρης, ούτε ήταν ιδιαίτερα καλός στις μονομαχίες με σπαθιά και τσεκούρια. Δεν του άρεσε να καίει σπίτια και να κραυγάζει σαν άγριο θηρίο, ούτε να ξεκοιλιάζει αθώους χωρικούς για να φτιάξει τρέντυ χαϊμαλιά με τα άντερα τους. Οι ψείρες πάνω στο κεφάλι του είχαν σαφώς μεγαλύτερη εγκεφαλική δραστηριότητα από τον ίδιο
..Αν και δεν είχε πολύ κέφι σήμερα γιατί τον είχε πειράξει ο μισός ασβός που έφαγε για βραδινό, θα πήγαινε με τους άλλους άντρες του καταυλισμού για λεηλασίες, πλιάτσικο και βιασμούς στα γύρω χωριά. Ανέβηκε βαριεστημένα στο αλλήθωρο άλογο του και βυθισμένος στις σκέψεις του ακολουθούσε με κόπο τους υπόλοιπους βρόμικους και αναμαλλιασμένους καβαλάρηδες. Ενώ πλησίαζαν στο πρώτο χωριό της περιοχής την συνάντησαν. Ήταν μια πανέμορφη λυγερόκορμη και γαϊτανοφρύδα χωριατοπούλα που είχε πάει στο ποτάμι να ποτίσει τα ζώα της. Του κόπηκε η ανάσα. Σταμάτησε το άλογο και την κοιτούσε με τα γουρλωμένα ηλίθια μάτια του σαν υπνωτισμένος. Σταμάτησαν και οι άλλοι μαζί του
..Η χωριατοπούλα είχε μείνει παγωμένη και τα γόνατα της είχαν λυθεί από το φόβο. Ο ʼραφ ο αρχηγός της ομάδας γύρισε και κοίταξε τον Ροναν γελώντας κοροϊδευτικά. Τι έπαθες ρε και είσαι σαν ιδρωμένο κουνάβι με πονόδοντο; Την γουστάρεις ρε ρεζιλεμένε χτικιάρη; είπε και ξέσπασαν όλοι μαζί σε γέλια. Ο Ρόναν απλώς κούνησε το μεγάλο κεφάλι του καταφατικά. Είχε σαστίσει. ʼντε λοιπόν είπε ο ʼραφ , κάνε μας για μια φορά περήφανους , δείξε μας τον βάρβαρο που κρύβεις μέσα σου, γίνε λυσσασμένος λύκος της στέπας. Ο Ροναν κατέβηκε από το άλογο και κινήθηκε αργά προς το μέρος της χωριατοπούλας. Ναι την γούσταρε, ναι ήταν βάρβαρος, ναι επιτέλους θα έδειχνε στους υπόλοιπους ότι άδικα τον κορόιδευαν τόσο καιρό και πόσο άγριος και μοβόρος καριόλης γίνεται όταν το θελήσει
.Έπιασε την παγωμένη από το φόβο κοπέλα από τους ώμους και με μια απότομη κίνηση έκοψε τα κορδόνια που συγκρατούσαν πάνω της το πέτσινο φόρεμα. Τα τσιμπλιασμένα μάτια του έπεσαν πάνω στα στητά και ολοστρόγγυλα στήθη της. Ένα κύμα αγριάδας άρχισε να ξεχύνεται από μέσα του σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Ήταν έτοιμος να ουρλιάξει σαν λύκος ώσπου ξαφνικά έγινε το μοιραίο. Η χωριατοπούλα άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ο λύκος μέσα στον Ροναν χάθηκε και το ιδρωμένο κουνάβι με πονόδοντο ξαναπήρε τη θέση του. Γύρισε και κοίταξε τους συντρόφους του αμήχανα, με την έκφραση δεξιού μπακ που μόλις έχασε πέναλτι στον τελικό ζωγραφισμένη στην κακάσχημη φάτσα του
Ενώ ο Ρόναν είχε την πλάτη γυρισμένη δεν χρειάστηκαν πάνω από 2 δευτερόλεπτα στην «αθώα» χωριατοπούλα να βγάλει την λεπίδα που είχε για να γδέρνει τα σφαχτά από την ζώνης της και να του την καρφώσει στην τριχωτή πλάτη. Ο Ρόναν έπεσε κάτω σφαδάζοντας. Ξεψύχησε με το πρόσωπο βυθισμένο στις λάσπες και τα κατρουλιά των ζώων. Θεέ μου τι ηλίθιος αναφώνησε ο ʼραφ και έφυγε κουνώντας το κεφάλι του με νόημα. Το κουφάρι του Ροναν έμεινε εκεί δίπλα στο ποτάμι, λαχταριστός μεζές για τους γυπαετούς και τα κοράκια της περιοχής. Για πολλά χρόνια τα λευκά οστά και η νεκροκεφαλή έσπαγαν την μονοτονία του πράσινου και του μπλε στο φθινοπωρινό τοπίο
. Όπως συμβαίνει σε όλες τις φανταστικές ιστορίες, κάθε ομοιότητα με πραγματικές καταστάσεις και πραγματικά πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
