| Αποκομμένος από τον κόσμο μου
απόμακρος από τον εαυτό μου
ξένος από τη φύση μου
υφαίνω το δάκρυ
από μετάξι ακριβό
λουσμένος από χρυσόσκονη
πλημμυρισμένος από οίκτο
κάτω
από το ʼλφα του Κενταύρου
μέσα στον λαβύρινθο
της θάλασσας.
Τα άνυδρα όνειρά μου
στεφανώνονται
την καληνύχτα
που δεν είπες
την καλημέρα
που προσδοκώ.
Θα έρθεις
θα σιμώσεις πλάι μου
και θα ξορκίσω
τις διάφανες
χειρονομίες του εφιάλτη
από τα κλειστά μου βλέφαρα.
Θα έρθεις
στην απροσδόκητη εμφάνιση
κάτω
από το ʼλφα του Κενταύρου.
Περιγράφω τη μορφή της μοίρας
σαν πραμάτεια φτηνή
που ήρθε από τη Φοινίκη
και όμως δεν επιβεβαίωσε
την αξία της.
Δεν είναι το τίποτα που με κάνει ουσιαστικό
μπροστά στη συνθηκολόγηση
μιας χαμένης μάχης
με τη μοίρα.
ʼλλωστε δεν πιστεύω στη μοίρα
στο φτηνό εμπόρευμα
όπως παρουσιάζεται και αυτοαποκαλείται.
Ταξίδι αναζητώ
και ταξίδι προσφέρω
στον πυρωμένο θάνατο
που γελά
και μεταμορφώνεται
σε ʼλφα του Κενταύρου.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|