| |
Απόβραδο και πάλι με βρήκε στο λιμάνι
Δίχως το χαμόγελο να ντύνει τη μιλιά
Μαυρος καμβάς βαμμένος με σινικό μελάνι
Σαν κάπου κρεμασμένος με αόρατη θηλιά
Χωρίς εσένα είναι άδεια η ψυχή μου
ερειπωμένο μοιάζει το κορμί μου
χωρίς εσένα είναι γκρίζος ο ουρανός
χωρίς εσένα ο κόσμος μου έγινε μισός
Απόβραδο και πάλι με πόνο κεντημένος
σε ένα παγκάκι επάνω, σου γράφω σ αγαπώ
η λογική μου λέει: τι θέλω κι επιμένω
μα πώς να σε ξεχάσω και πως να ξεχαστώ
Χωρίς εσένα είναι άδεια η ψυχή μου
ερειπωμένο μοιάζει το κορμί μου
χωρίς εσένα είναι γκρίζος ο ουρανός
χωρίς εσένα ο κόσμος μου έγινε μισός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
