Ενα γλυκο χαμογελο σου στον καθρεφτη
και η καρδια ξανα με βγαζει ψευτη
χιλιαδες τα ονειρα που καναμε εμεις οι δυο
μα ολα τα αισθηματα μου ζεστο ή κρυο
μια μουσικη μονοτονη στο δισκο παιζει
κι ενα ποτηρι αδειο βρισκεται επανω στο τραπεζι
σταχτες και αποτσιγαρα γεματο το τασακι
τα ονειρα ωγικαν ψευτικα κι εγς μικρο παιδακι
ψαχνω την παρουσια σου ξανα στο αδειο σπιτι
σαν ενα φαντασμα βλεπω ξανα να εγκαταλειπει
κρεβατι ξεστρωτο και ρουχα πεταμενα
απομειναρια μιας βραδυας απο τα περασμενα
κι οι χαρακιες στο δισκο του βινυλιου ακομα πιο βαθιες
το ιδιο τραγουδι που ακουσαμε τοσες χιλιαδες φορες
πολλα αισθηματα μ'αδειες εικονες κι εγω μοναχος
χτυπαει το κυμα μα ακομα στεκομαι γερα σα βραχος
ολα ακομα σε θυμιζουν μεσα απ'το χρονο
βουβο το σπιτι,γεματο θλιψη,γεματο πονο
κι εγω στη μεση καθισμενος να περιμενω
μια αγαπη που φυγε ομως ακομα επιμενω
μπορει να εφυγε μα δεν πιστευω οτι ξεχασε
και παντα ξερει πως εμενα ποτε δε με εχασε
....ξέρεις πόσες φορές έχω αναρωτηθεί αν φταίει, ακριβώς αυτό το τελευταίο "ξέρει..."??? Στον τίτλο, εκείνο το "Ακόμα" ..."χτυπάει τρελά καμπανάκια!!!!" άγγελε της ʼντζελας...
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
