ΒΥΡΩΝ
15-05-2016 @ 07:25 | Σαν σταμάτησε η βροχή
Η ομπρέλλα πια κλειστή
Δίχως νόημα στα χέρια μας κρεμόταν
Μια εγώ και μια εσύ
Το κενό να μοιραστεί
Να το διώξει ο καθένας μας φοβόταν…
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
smaragdenia
15-05-2016 @ 07:31 | Μοναχοί μας και σκυφτοί
Με κοινή την ενοχή
Σπαταλήσαμε τα χρόνια μας σε πάθη
Με ψυχρή ψυχή κλειστή
Και ανάσες χιαστί
Αγαπήσαμε να ζούμε μες στα λάθη… ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
errikos_rwot
15-05-2016 @ 09:18 | Υπέροχο!
::smile.:: | |
ΛΥΔΙΑ_Θ
15-05-2016 @ 09:29 | ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |
Κων/νος Ντζ
15-05-2016 @ 10:52 | ::theos.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
Άηχος
15-05-2016 @ 11:25 | Σταθερή αξία όσο και υπέροχη!
Κάθε σου ποίημα κρύβει μέσα
εικόνες και στιγμές που συναρπάζουν!!
Μπράβο!!
| |
Κώστας 1959
15-05-2016 @ 17:54 | Γεια σου Μαρία.
Έχουν στερέψει τα λόγια μου για το χαρακτηρισμό των γραπτών σου. Θα πω μόνο πως έχουν μια σταθερή αξία !!!
::theos.:: ::4076.:: ::hug.:: | |
πανσελινος
15-05-2016 @ 18:40 |
Μοναχοί μας και σκυφτοί
Με κοινή την ενοχή
Σπαταλήσαμε τα χρόνια μας σε πάθη
Με ψυχρή ψυχή κλειστή
Και ανάσες χιαστί
Αγαπήσαμε να ζούμε μες στα λάθη…
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
15-05-2016 @ 19:19 | Ναι σταθερη πολυτιμη αξια, καλο βραδυ Μαρακι μου. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
 |
