| |
το πολυτάραχο του κόσμου προμηθεύω με εικόνες
απ'όνειρα νεκρά κι απ'τις μελλούμενες μου Βαβυλώνες
αλήθεια τι να γυρεύω εδώ μικρός χωρίς πατρίδα
να ξαγρυπνώ στα ξένα φορώντας του πόνου τη χλαμύδα
γενναίος πιά μοιρολάτρης κι αγνώριστος ομορφονιός
αρχίζω το τραγούδι μου μερα και νύχτα μοναχός
μα οι πόνοι επιστρέφουν πριόνια ,τρυπάνια και σφυριά
με λυκοφώς και λυκαυγές μ'αχούς και με τη σιγαλιά
κι ύστερα σαν πια η χλαμύδα μου γλιστρήσει κουρασμένη
να σέρνομαι στο πάτωμα με παρακλήσεις επιμένει
ω φτάνει είμαι χλωμός οι καθρέφτες μ'αντικατοπτρίζουν
τούτη την ώρα βλοσυρά χαμόγελα με γονατίζουν
τα σαρκοβόρα έδιωξα απο το στέρνο μου ψοφίμια
εκείνα πάντα κυνηγοί κι εγώ ανάμεσα στ'αγρίμια
το σιωπηλό μου όνειρο ποιος ξέρει πότε, που θα φτάσει
δεν έπαψε να κυκλοφορεί ούτε θα βρικολακιάσει
αλλάζω πρόσωπο το προσωπείο μου το συμμαζεύω
ανήξερος καμώνομαι τις σκέψεις μου πως ταριχεύω
σε προμαχώνες κάθομαι,στα χείλη της θλίψης μου η γραμμή
που νάναι με οινοχόους,κάνιστρα του Άδωνη η πομπή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
