| |
Στην κρυμμένη του φεγγαριού ρυτίδα..
Είδα την κρυμμένη του φεγγαριού ρυτίδα..
βαθιά ήταν...και να κυλάει μέσα της των ανθρώπων το βουβό παράπονο...
Και σαν το φεγγάρι πανσέληνος έγινε,
άκουσα λυγμό παραπονιάρικο και σπαραγμό απ΄του σύμπαντος τα ήπατα..
Το δάκρυ, καυτή αλμύρα, λάβα γίνεται και παρασέρνει
σκοτωμένα χαμόγελα, πετρωμένα δάκρυα, αγάπες ανεπίδοτες,
έρωτες βρυκολακιασμένους, λόγια, του αναθέματος λιθάρια,
ματιές αιχμηρές σαν του ξυραφιού την κόψη...
Όλα χωράνε στη βαθιά της πανσελήνου τραχιά ρυτίδα..
Και τότε, ξενυχτάμε, οι άνθρωποι και παρακαλάμε
τα όχι και τα μη που η ζωή μας κέρασε, στη λάβα την καυτή να πέσουν...
20 Μάη 2016 SG
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
