Σβηστά τα φώτα κι η σκέψη τρυγάει το σκοτάδι
με προφάσεις τρυπώνει στου χθές το παραβάν
αγγίζει τις αναμνήσεις με το νωχελικό της χάδι
τρυφερές στιγμές συντροφεύουν το....... συνβάν
η νοσταλγία ένας κόμπος στο λαιμό που πνίγει
η ψυχή βυθισμένη στων ερωτιματικών το χάος
μια αόρατη πυκνή πάχνη το νού και πάλι τυλίγει
ο χρόνος βουβός ταξιδιώτης αμέτοχος και πράος
χείλη στεγνά αναζητούν να ξεδιψάξουν σ'ένα φιλί
αγκαλιά που ψάχνει απεγνωσμένα λίγη ζεστασιά
η νύχτα μαγεμένη με τ' έρωτα τα νάζια προκαλεί
το κορμί παραλύει στης ηδονής την κοσμοχαλασιά
σεντόνι μουσκεμένο με ιδρώτα στ'ανείρου την πάλη
κρατά ακόμη πάνω του έντονο εκείνο το άρωμά σου
μι' ανάσα απο της νυχτιάς την πορεία ας είναι χαλάλι
στη θλίψη του Σαββατόβραδου χαρίζω το ονομά σου.
Καλημέρα Έλενα.
Εσύ, ξέρεις ν' αγαπάς
και το αποτυπώνεις
απιθώνοντας
τα ίχνη
των μελιχρών λέξεων
της ποίησης σου
στις διψασμένες μας καρδιές...
Εύγε σου!!!
