| |
Σου λέω,
σου λέω είναι αργά να με διορθώσεις....
Στην τροχιά σου μπλέκω ατέρμονα ,
παρασυρμένη απo ένα δίχτυ φωτεινό έρωτα ....
Σαν σβύσει η ψευδαίσθηση που θα είμαστε;
Η προσμονή έγινε χάρτινο καράβι ,καραβάκι.
Τώρα το φτιάxνω μόνη μου,με τα ίδια μου τα χέρια
κ μέσα απο τους καθρέφτες των ματιών μου σε προσμένω
πάλι και πάλι....
Ταξιδεύοντας νοερά ,εθελοντικά
στης θαλασσάς σου την απέραντοσύνη....
Στον απόηχο του θέλω σου....
Με περιμένεις είπες και έγινε αυτό η
προσευχή μου καθώς κλείνω τα κουρασμένα μου μάτια
να ευχηθώ....
Νόμιζα πως είχε τέλος ,
μα δεν έχουν τέλος οι ελπίδες και οι καρδιές
ποτέ δεν σταματάνε να αιωρούνται τολμηρές στα κενά!
Είναι η φύση της καρδιάς τέτοια που τολμάει να πέφτει απο το διάστημα
στο διαστημά σου χωρίς να ξέρει τι και πώς...
Μόνο ακούει χτύπους ...τικ τακ...τικ τακ...κ να πάλι,
τα δάκρυα γίνονται δρόμοι της ψυχής....
καθρέφτες ,πόρτες ανοιχτές,
και σκιές αρχέγονες που φωτίζονται,
φωτίζονται και λάμπει η αλήθεια .
Απο πάντα εκεί ,
ευγενική η αλήθεια,ήσυχη ,περιμενοντάς σε.....
Θα την καλέσεις στο φώς σου;[I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
