| |
| | Το Ευχελαιο (διδακτικό διήγημα) |  | | |
ΤΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ
- Σε παρακαλώ ,παπα-Νικόλα ,θα έρθεις στο σπίτι να κάνεις ένα ευχέλαιο; Η κόρη μου είναι άρρωστη πολύ καιρό τώρα, είπε κλαίγοντας η κυρία Άννα.
- Η Ελενίτσα; Τι έπαθε; ρώτησε με αγωνία ο παπα-Νικόλας!
- Έχει νευρική ανορεξία. Με πολλή δυσκολία τρώει, νομίζει συνεχώς ότι είναι χοντρή και πρέπει ν’ αδυνατίσει κι άλλο.
Ο ιερέας της ενορίας υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν στο σπίτι της κυρίας Άννας ,που την ήξερε πολλά χρόνια αλλά τώρα μόλις μάθαινε για το πρόβλημά της.
-Τόσον καιρό δε μου ανέφερες τίποτα ,κυρία Άννα! Γιατί;
-Δεν ήθελα να συνειδητοποιήσω πόσο σοβαρό ήταν .Νόμιζα πως ήταν μια τρέλα της εφηβείας και θα περνούσε αλλά…Η κυρία Άννα ξέσπασε σε κλάματα…
-Έλα ,μην απογοητεύεσαι ,θα παλέψουμε και θα νικήσουμε! την παρηγόρησε ο ιερέας, κρύβοντας τη μεγάλη του ανησυχία για την Ελένη!
Τη θυμόταν μικρό κοριτσάκι ν’ ανεβαίνει μαζί με τ’ άλλα παιδιά στις μουριές που είχε φυτέψει στην αυλή της εκκλησίας και ύστερα να τρέχουν όλα μαζί με χαρούμενες φωνές για να φιλήσουν το χέρι του και να πάρουν την ευχή του. Και τώρα; Πώς έφυγε η χαρά από εκείνο το κοριτσάκι και γέμισε σκοτάδι η ψυχή του;
Τώρα ,βέβαια, που το σκέφτεται, θυμάται ακόμα πως οι γονείς της ήταν υπερβολικά φιλόδοξοι άνθρωποι: δούλευαν πολλές ώρες για να έχουν μεγάλο σπίτι, ακριβό αυτοκίνητο και να ταξιδεύουν στο εξωτερικό, αφήνοντας την Ελενίτσα στην αδελφή της κυρίας Άννας.
Με αυτές τις σκέψεις μπήκε στο σπίτι.Στο δωμάτιο φαινόταν η Ελένη εξασθενημένη από την έλλειψη φαγητού αλλά με βλέμμα που διψούσε για ζωή.Χάρηκε πολύ μόλις τον είδε:
-Γεια σου,παππούλη!
-Τι κάνει το κορίτσι μας; είπε χαμογελώντας ο παπα-Νικόλας.
Στο φως των κεριών το προσωπάκι της Ελένης φωτίστηκε μ’ ελπίδα. Όση ώρα κράτησε το ευχέλαιο, η προσοχή της στρεφόταν μια στον παππούλη και μια στο εικόνισμα της Παναγίας με τον Χριστό. Μια γαλήνη την πλημμύρισε!
-Θυμάσαι παππούλη,τότε που με είδες να κλαίω καθώς ερχόμουν απ’ το σχολείο;
-Πώς δεν το θυμάμαι! Δεν είχες γράψει καλά στις εξετάσεις και φοβόσουν να το πεις στους γονείς σου!
-Και μου είπες πως οι καλύτερες εξετάσεις που πρέπει να κερδίσουμε στη ζωή είναι της καλοσύνης!
-Ναι,παιδί μου!
-Εγώ ,όμως,παππούλη,δεν είμαι καλή!
- Γιατί το λες αυτό ,κόρη μου;
-Δεν κάνω χαρούμενους τους γονείς μου .Ούτε στο Πανεπιστήμιο πέρασα ούτε πτυχίο πήρα στο πιάνο ούτε καλή δουλειά βρήκα…είμαι μια αποτυχημένη!
-Μην το ξαναπείς αυτό,τη μάλωσε ο καλός ιερέας.Ο άνθρωπος δεν κρίνεται απ’ τα πτυχία του και τα λεφτά που βγάζει και οι γονείς σου μπορεί να έκαναν λάθη αλλά σε αγαπούν πολύ, αφού σε φροντίζουν με τους καλύτερους γιατρούς και ψυχολόγους.
Η μητέρα της σκούπισε τα δάκρυά της και την αγκάλιασε .Εκείνη την ώρα ο πατέρας της Ελενίτσας μπήκε μέσα στο σπίτι ,κρατώντας μια φωτογραφία της Ελένης ,όταν ήταν μωρό στο μαιευτήριο.Τη φίλησε και της εξομολογήθηκε κάτι που ποτέ δεν της είχε πει:
-Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου…δεν ξέρω τι θα κάνω αν πάθεις τίποτα!
Ο παπα-Νικόλας είδε το φως των κεριών να γίνεται πιο γλυκό ακόμα, σαν ν’ ανασταινόταν μια ξεχασμένη αγάπη. Του φάνηκε πως η Παναγία κρατούσε την Ελενίτσα στην αγκαλιά της!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | novicever2@gmail.com | | | |
|
Μαυρομουστάκης
26-05-2016 @ 00:21 | Υπέροχο, συγκινητικό και όντως διδακτικό.
Μπράβο σου Ιάσων!!! | | ΙΑΣΩΝ
26-05-2016 @ 02:35 | Τα παιδιά μας χρειάζονται πρότυπα αλλά χωρίς ηθικοδιδακτισμούς ή μεταφυσικές τιμωρίες κι επιβραβεύσεις...τέτοιες ιστορίες ,αν συγκινούν,βρίσκονται πιο κοντά στο στόχο μας... | | heardline
26-05-2016 @ 03:02 | Μια παροιμία, πάντως λέγει:
Αγάπα το παιδί, μα φίλα το τη νύχτα, σαν κοιμάται.
Είναι αργά τώρα. Αύριο μπορούμε ν' ανοίξουμε μια κουβέντα.......
::yes.:: | | errikos_rwot
26-05-2016 @ 07:35 | Υπέροχο!
| | rania.foka@yahoo.co.uk
26-05-2016 @ 08:55 | κατπληκτικό!!!!!!! ::theos.:: | | Μ.Ελμύρας
26-05-2016 @ 23:12 |
Υπέροχο(ς)!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
