| |
Γκρίζα απόψε η ψυχή, τίποτα δεν τη νοιάζει
κι η πόλη μάτια κίτρινα έχει και με κοιτάζει.
Βλέπω τα δέντρα στη σειρά, τα αμάξια προσπερνάνε
και τη δική μου τη ζωή ούτε που την κοιτάνε.
Λευκό μπαλόνι πήδηξε στη μέση της ασφάλτου,
να διώξει από πάνω του τον φόβο του θανάτου.
Όλοι εσείς περαστικοί, που φεύγετε; που πάτε;
έχει πολλά για να σας πει, πόλη που δεν κοιμάται.
Τέσσερις είναι το πρωί, σε λίγο ξημερώνει
κι ολη αυτή η ομορφιά, αρχίζει και θολώνει.
Κι αυτά τα λίγα οχήματα, δεν έρχονται, μα πάνε,
είναι φορεία που καημούς, παίρνουν και τους πετάνε.
Κι όπως σε είδα σήμερα, έτσι να είσαι πάντα,
μια λεωφόρος της καρδιάς, μια κουρδισμένη μπάντα,
που θα ρυθμίζει τις καρδιές και θα υπενθυμίζει,
πως είτε λύπη είτε χαρά, ο δρόμος συνεχίζει
Β.I.
21-05-2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
