| |
Κάνε κάτι
Κάνε κάτι. Το πτώμα σου μου μιλάει με αγάπη. Πως μπορεί η μυρωδιά αυτής της αγάπης να σε κρατάει μακριά απο ανθρώπους; Ανθρώπους που θέλουν να σε αναστήσουν.Άνθρωποι που έγιναν πτώματα σαν και σένα. Ναι... έγιναν και αυτοί πτώματα. Τους παρέσυρε η οσμή της χαρμολύπης σου στον θάνατο μαζί σου. Κάνε κάτι. Νεκρός αναγουλιάζεις μέσα στην άσχημη μυρωδιά που σου φόρεσαν και όμως ασφυκτιάς ζωή. Έτσι το πτώμα σου αν και ζωντανό μπορεί να με πεθάνει πιο πολύ από εσένα... Έτσι και έγινε. Και ναι. Ζω και δεν ζω. Βρίζω την κάθε μέρα και ώρα που περνάει. Κάνε κάτι. Έγινες ένας ντενεκές γεμάτος χρυσάφια αλλά τόσα χρόνια κλειστός έγινες τόσο τοξικός που όταν σε άνοιξα με δηλητηρίασες, αφού μέσα σου ΕΣΥ έκλεισες αυτούς που σφράγισαν το χρυσάφι μέσα σου και σε έθαψαν. Κάνε κάτι. Μιλάει το πτώμα σου για αγάπη. Κάνε κάτι Ήρθες σαν ζωή έγινες θάνατος. Μαύρα ρούχα φορούσα όταν με γνώρισες αλλά από μέσα τους ήταν ολόασπρα γεμάτα χαρά, ευθυμία, αγάπη, ζωή. Ζωή... Ναι την θυμάμαι και χαμογελώ... Κάνε κάτι. Τώρα δεν έχω ρούχα να βάλω και αυτά που φορώ έχουν χάσει το χρώμα τους. Ακόμα και αυτά τα μαύρα ρούχα μου που από μέσα τους έκρυβαν χαρά τα έκανες… τα ρούχα μου μαύρα του πένθους. Κάνε κάτι...Το πτώμα μου στέκει διπλά στο δικό σου και μοιρολογά τις ζωές μας. Το πτώμα σου πονάει, σαπίζει, κουρασμένη μοιρολογώ το τέλος όχι του θανάτου όχι της ζωής αλλά της ζωής που δεν έζησα και δεν θα ζήσω, της ζωής που έχασα. Της ζωής…Της ίδιας της ζωής. Της ζωής του πτώματος που αγάπησα και έγινα ένα μαζί του την ώρα που εσύ πιστά και υπομονετικά κρατάς το φτυάρι του νεκροθάφτη σου... Αυτό ζω. Στο σκοτάδι ... Και εκεί θα τρέξω μέχρι να δω ξανά το ξημέρωμα και την νέα μέρα που τόσο λαχταρώ. Χωρίς χρυσό τοξικό που άλλοι έθαψαν και δεν είναι δικό μου, χωρίς αγάπη χωρίς τα παλιά μου χαρούμενα μαύρα ρούχα που έχασαν το χρώμα μέσα τους, χωρίς καν αυτά που αγάπησα. Τα ξεχνώ. Κόντρα τυφλή μες στο σκοτάδι θα βρω ξανά το φως αυτό που τυλίχτηκε απο την μαύρη σκιά του νεκροθάφτη σου. Μέσα απο το πτώμα σου και την αγάπη του, που μόνο ζωή κάποτε είχε θα περάσω... Αυτό με κράτησε. Η ζωή. Η ζωή και οχι ο θάνατός σου, όχι το χέρι που άπλωσες. Νεκρή στο δρόμο χωρίς ρούχα η ψυχή μου, χωρίς μυαλό με καμιά θύμηση απλά ζωντανή ας περπατήσω ξανά. Κάνε κάτι. Κάτι για σένα οχι για μένα γιατί εγώ δεν νεκροφανώ ούτε αργοπεθαίνω. Αλλά ΕΣΥ. Ήρωα μεγάλε και εραστή του νεκροθάφτη σου. Νεκροθάφτης μου και εσύ μα όλα όσα έμειναν και ζουν μέσα μου πριν πεθάνουν μου φωνάζουν. ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ.
Ζετα Γκουσκου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
