| |
ενα απεραντο νεκροταφειο
περπατω στα συντριμμια
των ανθρωπων τα εργα
ως που ακομα.... και συνεχιζω
επαψα να νιωθω κι εμαθα να πνιγω
ο,τι ανθρωπο με κανει
γιορτες χρωματα κι αρωματα
ομορφα κρυβουν τα πτωματα
καλοκαιριαζει σιγα σιγα
στα μερη του χειμωνα
η μυρωδια απ τη σηψη μεγαλη
η ανοιξη... αργει ακομα
μα κι οταν ερθει
χωρις σπορους θα μας εβρει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
