| |
| | Στα αισθήματα φτωχή |  | | |
Μένω, μ’ αυτά που ζήσαμε μαζί και επιμένω
να μη πιστεύω ούτε στιγμή, στο πεπρωμένο
Εσύ επέλεξες να φύγεις, στα κρυφά
μα εγώ επέλεξα να κλαίω, φανερά
Πάντα εγώ ήμουνα αυτός, που σου έδειχνε στοργή
πάντα έδειχνες εσύ, πως είχες άδεια μια ψυχή
κι έτσι φρόντισες καλά, να νιώσω μίσος και οργή
μα γιατί, μα γιατί, να ’σαι στα αισθήματα φτωχή
Κι άμα, άμα ποτέ σε ξαναδώ, μόνο με θαύμα
αυτό που κράταγα κλειστό, θ’ ανοίξει τραύμα
Μονάχα τότε εσύ θα δεις
πως έπρεπε και λίγο εμένα, να σκεφτείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
errikos_rwot
02-06-2016 @ 00:09 | Θλιμμένο,
αλλά όμορφα δοσμένο!
::smile.:: | | smaragdenia
02-06-2016 @ 00:16 | Πάντα εγώ ήμουνα αυτός, που σου έδειχνε στοργή
πάντα έδειχνες εσύ, πως είχες άδεια μια ψυχή
ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ
ΓΥΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ
ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΛΟ!!!!!!!!!!!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Κων/νος Ντζ
02-06-2016 @ 06:09 | ::up.:: ::up.:: ::yes.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
02-06-2016 @ 09:08 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | **Ηώς**
02-06-2016 @ 10:09 | ::hug.:: | | ακριτας
02-06-2016 @ 13:28 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
