| |
Της καρδιάς τα σφραγισμένα
Πόσο θέλησα να δω.
Με τα χέρια ματωμένα
Προσπαθούσα για να μπω.
Κι αν ξεχείλησαν τα μάτια
Να ακουστούν δεν μπόρεσαν.
Χίλια γίνανε κομμάτια
Που ποτέ δεν κόλλησαν.
Είχα θάλασσα γεμάτη
Να σε λούζει με φιλιά.
Μα εσύ στο μονοπάτι
Που οδηγούσε στη στεριά.
Κι έπεσε η νύχτα πέρα
Από την αγάπη μας
Και μια θλίψη στον αέρα
Πάνω απ' τα πελάγη μας.
Όποιος αγαπά πεθαίνει
Από κείνον που αγαπά.
Και γυρίζει πληγωμένη
Σ' άλλα σώματα η καρδιά.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
