| |
Χάνω από φόβο ή νομίζω πως φοβάμαι
έτσι όπως θα 'ναι η ζωή μου αδιέξοδο
γαλάζιες νότες στο κορμί μου μα όπου κι αν πάνε
δεν ξεδιψάνε του μυαλού μου τη διέξοδο
Μα που να βρω μία στεριά να ταξιδέψω στα ρηχά
είναι η κούραση μου μάλλον όταν παλεύεις για τον άλλον
να μην μπορείς να ανεβείς δύο σκαλιά
μα που να βρω μία φωνή για να μπορέσει να μου πει
που έχει πάει η ζωή μου πότε θα βγω απ' τη φυλακή μου
για να χορέψω στου ουρανου την αγκαλιά
Ξέρω να ελπίζω μα η ζωή σε φόντο γκρίζο
έχει χαλάσει το κοντράστ και παραδίνομαι
έχω διαλέξει του μοναχισμού τη σκέψη
δε χρωματίζω τη ζωή μα απομακρίνομαι
Μα που να βρω μία στεριά να ταξιδέψω στα ρηχά
είναι η κούραση μου μάλλον όταν παλεύεις για τον άλλον
να μην μπορείς να ανεβείς δύο σκαλιά
μα που να βρω μία φωνή για να μπορέσει να μου πει
που έχει πάει η ζωή μου πότε θα βγω απ' τη φυλακή μου
για να χορέψω στου ουρανού την αγκαλιά
Κάτι τέτοιες στιγμές στο μυαλό μου ανοίγουν πληγές
δεν μπορεί να υπάρχει ζωή όταν κάποιος δεν το προσπαθεί
καθισμένος εδώ μένω απλά να κοιτώ το κενό
δίχος ήλιο να βλέπω σκιές δίχος ήχο να ακούω φωνές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
