ψάχνει το τζάμι στο σκοτάδι
να δεί τ'ωραίο πρόσωπό του
κρύβει τ'αόρατο σημάδι
στο πιό βαθύ χαμόγελό του
κάθεται λίγο μες στη σκόνη να ξεκουραστεί
χαράματα το έργο του θα συνεχίσει
τώρα βουλιάζει σαν λαθρεπιβάτης στη σιωπή
άγνωστο χέρι περιμένει να τον γδύσει
έρημο φαίνεται κατάκλειστο το σπίτι
αράχνες και ποντίκια στίγματα και σκόρος
παράλυτο μες στο κλουβί του το σπουργίτι
γυρεύει,που να είναι ο στερνός του σπόρος
ανάβει το τσιγάρο με τσακμάκι
μαζεύει τα χαρτιά του με τους στίχους
τα καίει, τόλμη θέλει το μεράκι
θα γράφει πια το σ'αγαπώ…. στους τοίχους
δεν ξέρει άλλα κούφια λόγια
και τι να πεί σε δυό αράδες
άλλαξαν πιά τ'ανεμολόγια
ήρθε καλοκαίρι με γλυκάδες
ανάβει το τσιγάρο με τσακμάκι
μαζεύει τα χαρτιά του με τους στίχους
τα καίει, τόλμη θέλει το μεράκι
θα γράφει πια το σ'αγαπώ…. στους τοίχους
Υπέροχο Αντη !!
