| |
Και ήρθε ξάφνου στο μυαλό μου μια εικόνα,
σαν είδα ένα πατερα στοργικά τους γιους του
να κρατάει αγκαλιά, θυμήθηκα όταν ο δικός μας
ο πατέρας μας ,μας έκλεινε μες τις φτερούγες του παλιά.
Συνήθιζε τα βραδια στην ταράτσα. να μας μιλάει
δείχνοντας τον ουρανό κι'εμείς κουρνιαζαμε σα νεογνά στην
αγκαλιά του ,ενώ μιλούσε για τον πολικό αστέρα ,την πούλια
και τον μακρινό Αυγερινό.
Για εξωγήινους και θηρία απο άλλο κόσμο,
που βρίσκονταν κρυμμένα μακριά στα αστέρια εκει ψηλά
και εμείς πιστεύοντας τα λόγια του, μας μέριαζε ο τρόμος,
και τον κοιτούσαμε με τα αθώα ματια μας διστακτικά .
Που να 'ναι αραγε ο καιρός αυτός που ο κάθε τρόμος,
έσβηνε στου πατερα μας την αγκαλιά και που είναι η ασφάλεια
που βρίσκαμε σε αυτό το βλέμμα , ενώ μπροστά μας
βλέπαμε εξωγήινους τερατα και ξωτικά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
