| |
Πιάνω ένα πινέλο αντί για μολύβι
και μια ανάμνηση αντί καμβά
να ζωγραφίσω μια στιγμή
χαμένη στην πόλη και στους ήχους
τρέχοντας όσο πιο μακριά
όσο πιο γρήγορα μπορώ
από τον βουβό κόσμο
που φωνάζει στο κεφάλι μου
πως δεν θες να σ' αγαπώ
πως θες να σε κοιτώ.
Πως να θαυμάσω τη φύση
όταν οι άνθρωποι κρύβονται στις σπηλιές
σχεδιάζοντας την καταστροφή της έκφρασης;
Πως τα μάτια δεν βλέπουν
πως θέλω το άρωμα σου
πως θέλω την φωτιά να κρατήσω
χωμένος στη σπηλιά της λήθης;
Πόσο με φοβίζει ένα άνθος που μαραίνεται
Πως φωνάζει για νερό
να κρατηθεί ακόμα λίγο στην ζωή
μα κανείς δεν το ποτίζει
αν δεν ξεδιψάσει το εγώ.
Η πορεία του ξεκίνησε από ένα πάθος
γέμισε χαμόγελα και σκέψεις
πορεύθηκε στη ζωή και στο θάνατο
θέλησε να πετύχει το θαύμα
Ανέβηκε ψηλά και κουράστηκε στην ανηφόρα
μα δεν σταμάτησε
Το Θαύμα θέλησε κι αυτό να βρει ένα θαύμα
κι όταν έφτασε στην κορυφή κοίταξε μπροστά
μα αμέλησε την θέα της πορείας του
Τυχαία γύρισε, την είδε και θαμπώθηκε
χάνοντας το θαύμα που πίσω του περνούσε
Έτσι ο θαυμασμός στέρησε στο Θαύμα την ολοκλήρωση του
ανέβηκε στην ρότα της ζωής και πήρε την κατηφόρα
έψαξε μα δεν βρήκε παρά ίχνη, ποτέ την ουσία.
Έψαξα και σε βρήκα, μα δεν ήσουν εκεί
κι έφυγα χωρίς να σου πω,
πόσο ερωτεύτηκα τις σκιές
πόσο το μέσα μου εκτοξεύτηκε στο άπειρο.
Τραγουδάω με τις σκιές
στέλνοντας φως στις πλαγιές του κόσμου
γιατί από το φως γεννήθηκε σκιά
και από την αγάπη μου, ψέμα
ζωντανό σαν αλήθεια.
11/6/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
