| |
Πριν λίγο έσβησε η φλόγα, του ‘για παντα θα μαι εδώ’.
Από χιλιάδες τίποτα πιάνομαι, για να μη πεσω στο κενό.
Πριν λίγο λόγια –μαχαίρια, μου τρυπήσαν την καρδιά.
Και έστησε πάλι καρτέρια, το ψέμα στην σιγουριά.
Τόσα σου έδωσα, μα δεν ήξερες να εκτιμάς
Κύματα με κέρασες,
το ΄σε νοιάζομαι΄ εύκολα το πατάς και προχωράς.
Εγώ την μοναξιά μου, την φοράω καπέλο.
Και δεν την αφήνω, σαν θηλιά να με πνίξει.
Κι αν τρελά αγαπάω, είναι γιατί το θέλω.
Κι ας μετά ο πόνος το δρόμο του μου δείξει.
Εγώ σε κάθε μάχη, πέφτω μα δε φοβάμαι.
Αν χάσω ή αν νικήσω, εμπειρία θα ‘ναι.
Στην αντίπερα όχθη, περνάω λάθη και πάθη.
Όποιος ζει στην επιφάνεια, ποτέ δεν θα με μάθει.
Εσύ ήσουν μια διαχωριστική γραμμή, στο συναίσθημα και στην ζωή.
Πριν λίγο βαθειά πληγή άνοιξε, της αδιαφορίας το βλέμμα.
Το ΄μαζι’ έμεινε από αντοχή, δεν κατάφερε να φτάσει στο τέρμα.
Πριν λίγο αντι για φως, σκιές μου χρέωσε η ζωή.
Και τα βράδια μου κλειστήκαν, στης θύμισης την φυλακή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
