| Κοιτάζω τους ανθρώπους στο σταθμό
Που έχουν κάποιον ν' αγκαλιάσουν
Το βράδια όταν βρίσκουνε ρυθμό
Δε σταματούν πριν λαχανιάσουν
Τι περιμένω ακόμα εδώ
Αφού το τρένο της γραμμής δε θα περάσει
Σ' ετούτο τον παλιό σταθμό
Ανάμεσα σ΄αποσκευές έχω γεράσει
Με ένα φόβο μήπως ξεχαστούν
Κι ένα σωρό άχρηστο σπέρμα
Κοιτάζω τους ανθρώπους να γερνούν
Μαζί να φτάνουν ως το τέρμα
Τι περιμένω ακόμα εδώ
Αφού το τρένο της γραμμής σε θα περάσει
Σ' ετούτο τον παλιό σταθμό
Ανάμεσα σ΄αποσκευές έχω γεράσει
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|