| |
νάταν νάσερνα βαριά φωνή η ψυχή μεμιάς να λαχταρίσει
ο νούς να τρέξει εδώ κι εκεί την ήσυχη ερημιά ν'αφήσει
έργο κι όνειρο ζωής φώς λευκό της χαραυγής
δάφνης μύρο να φουντώνει κάθε πέτρα να φυτρώνει
έτσι είπα μα δίσεχτες σαν σύρθηκαν εμπρός μου
εικόνες τότε κατάλαβα πόσοι οι φραγμοί
τάχα τι μ'έφερε τι με βαστάει δώ στη γή
πως θα ξεφύγω τούτη την τρικυμία του κόσμου
του ελέους δεν βλέπω γύρω μου ποταμούς
δεν βλέπω ούτε της μιάς μου αγάπης τη βροχή
σε νέους κόσμους να με πάρei πιο βολετούς
σφιχτά με δένει ακόμα ελπίδα στη ζωή
κοντεύω ήρθα να ζήσω μια μέρα ακόμα
το φώς κι η σκοτεινιά στα μάτια μου ας περάσουν
πανόμοιο στην όψη μου τώρα αχνίζει χρώμα
δίχως ποτέ ν'αλλάξουν ίσως χαμογελάσουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
