| |
Ο ΚΩΦΟΣ ..ΠΑΤΕΡΑΣ
Κουνά τα χέρια νευρικά....θέλει να μου μιλήσει,
μα βγάζει άναρθρες κραυγές, σαν νάχει μεθύσει,
πάω κοντά, και τον ρωτώ....τι τάχα μου γερεύει,
τι θέλει τώρα να μου πει....μήπως με κοροιδεύει,
μα συνεχίζει να κουνά τα χέρια με ικεσία,
και με κοιτάει κατάμματα, όμως χωρίς κακία,
τότε κατάλαβα εγώ τι ήθελε τι ζούσε,
ήταν κωφός ο άμοιρος, μες στην σιωπή του ζούσε,
άρχισε πάλι να μιλά, με μάτια και με χέρια,
κάποια στιγμή μου έδειξε, στον ουρανό τ΄΄ αστέρια,
το πρόσωπο του γλύκανε, τα μάτια του αστράψαν,
τα μάγουλα του ξαφνικά, λες κόκκινα τα βάψαν,
έφτιαξε με τα χέρια του, μια αγκαλιά μεγάλη,
και μούδειξε πως κράταγε, μωρό μες στην αγκάλη,
τότε κατάλαβα μεμιάς, γιατί χαμογελούσε,
γέννησε η γυναίκα του ......την σιωπή νικούσε,
ένα μωρό θα τούδινε, το φως που αναζητούσε,
γιαυτό τ΄αστέρια τ΄ουρανού....συνέχεια κοιτούσε...
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
